Łuszczyca
Psoriasis to medyczna, łacińska nazwa tej nieuleczalnej choroby. Wywodzi się od greckiego słowa psora, które oznacza swędzenie, stanowiące jeden z głównych problemów dotykających chorego. Przyczyny łuszczycy są nieznane, ale dobrze zostały poznane czynniki, które powodują przewlekłe stany zapalne organizmu. Stany te z kolei wyzwalają powstawanie zmian na skórze, a także przyczyniają się do nasilania choroby. Niewątpliwą rolę odgrywa podłoże genetyczne (m.in. polimorfizm genu HLA-Cw6) oraz podłoże immunologiczne (komórki Langerhansa oraz limfocyty T pomocnicze, zwłaszcza Th1, Th17).
Wyróżniamy 2 typy łuszczycy:
- typ I łuszczycy jest związany z dziedziczeniem autosomalnym dominującym; rozpoczyna się zwykle w młodym wieku, przed 40. rokiem życia
- typ II łuszczycy zaczyna się zazwyczaj między 50. a 70. rokiem życia.
W Polsce około 1 miliona osób choruje na tą nieuleczalną chorobę. Występowanie objawów i przebieg choroby może zależeć również od czynników nie genetycznych takich jak: podrażnienia mechaniczne i chemiczne, stres, infekcje czy stosowanie niektórych leków. Łuszczyca cechuje się przewlekłym przebiegiem z charakterystycznymi okresami remisji i nawrotu objawów.
Wybitny amerykański specjalista dr John Pagano specjalista zajmujący się leczeniem łuszczycy wysnuł hipotezę, że u osób cierpiących na ta chorobę występuje osłabienie szczelności ścian jelita. I z tego powodu wszystkie zanieczyszczenia, bakterie, drożdże, wirusy i niestrawione resztki pokarmowe, które powinny zostać w przewodzie pokarmowym i byc wydalone, przedostają się do limfy, a z nią do krwi. Krew z tymi toksynami płynie do wątroby i nerek – narządów odpowiedzialnych za jej oczyszczanie. Niestety narządy te nie są przystosowane do dezaktywacji dużych ilości toksyn, które pojawiają się we krwi na skutek „przeciekania” ściany jelita cienkiego. Według tej hipotezy wątroba nie daje sobie rady z oczyszczaniem organizmu, stężenie toksyn osiąga graniczne wartości i ciało, chroniąc się od niechybnej śmierci z powodu zatrucia wyrzuca te wszystkie brudy najkrótszą drogą – czyli przez skórę.
Najczęstsze odmiany łuszczycy to:
- łuszczyca zwyczajna
- łuszczyca krostkowa – występuje w dwóch postaciach – ogólnej (jedna z najcięższych postaci łuszczycy) i miejscowej (łuszczyca krostkowa dłoni i stóp)
- łuszczyca uogólniona (erytrodermia) – obejmuje całą powierzchnię ciała, chorzy mają gorączkę
- często dochodzi do zwiększenia ilości leukocytów, a unormowanie temperatury ciała może sprawiać problemy
- łuszczyca stawowa – jest szczególną postacią łuszczycy, gdyż może prowadzić do trwałego inwalidztwa. U pacjentów z najbardziej powszechną postacią – łuszczycą obejmującą dystalne stawy międzypaliczkowe – często występują też zmiany łuszczycowe w obrębie paznokci.
Leczenie łuszczycy
Zmiany łuszczycowe mogą występować zarówno na skórze gładkiej jak i owłosionej obejmując wielkością nawet całe ciało. Do leczenia tej choroby wykorzystywane są różne środki, przeważnie zewnętrzne, których celem jest szybkie załagodzenie swądu i pozbycie się zmian. Najczęściej stosuje się:
- kremy, maści złuszczające, kąpiele olejowe itp.;
- leczenie preparatami doustnymi;
- naświetlania lampami UV.
W ostatnim czasie dość dużo można przeczytać o leczeniu biologicznym. Niestety terapia ta nie jest dla wszystkich, a jedynie dla tych chorych, którzy mają uogólniona łuszczycę, która obejmuje całe ciało. Terapia ta nie eliminuje choroby jedynie prowadzi do remisji. Ponadto jest bardzo kosztowna, gdyż na refundację nie mogą liczyć wszyscy.
Jeżeli przychylimy się do hipotezy, że występowanie łuszczycy związane jest z pewnymi nieprawidłowościami w funkcjonowaniu przewodu pokarmowego to warto skorygować obawy odpowiednią dietą. W fachowej literaturze możemy znaleźć wiele przykładów, które ukazują, że eliminacja niektórych składników oraz modyfikacja diety spowoduje, że skóra oczyści się z zaczerwień i łuski. Aby to osiągnąć trzeba przejść przez reżim dietetyczny i być konsekwentnym w działaniu.
WAŻNYM ETAPEM W LECZENIU JEST ODTRUCIE ORGANIZMU!
Sposób odżywiania w łuszczycy
Podczas wieloletnich badań wykazano obecność licznych związków pomiędzy odżywianiem a przebiegiem choroby. Stwierdzono, że stosowanie diety niskoenergetycznej zmniejsza nasilenie objawów chorobowych. nie do końca jest jasne, dlaczego tak się dzieje. Przypuszcza się, że w ten sposób ograniczamy spożycie kwasu arachidonowego, który jest substratem dla syntezy wielu substancji o działaniu prozapalnym. Ograniczenia kaloryczne sprzyjają zmniejszeniu stresu oksydacyjnego. Teoretycznie wydawałaby by się, ze wprowadzenie diety wegetariańskiej byłoby dobrym rozwiązaniem, gdyż podczas stosowania dostarczamy do organizmu niże wartości kwasu arachidonowego. Także zwiększenie stosowania kwasów omega 3 pozytywnie wpływa na proces leczenia. Dlatego zaleca się spożywanie tłustych ryb morskich.
Niedawno opublikowano wyniki badać dotyczące współistnienia łuszczycy i choroby trzewnej (celiakii). Jest to związane ze zwiększoną przepuszczalnością ścian jelit, wspólnymi mechanizmami immunologicznymi oraz z niedoborem witaminy D. Prawdą jest jednak to, że w celiakii występują zmiany skórne, które ustępują po zastosowaniu diety bezglutenowej. Zalecenia stosowania diety bezglutenowej zapewne nie dotyczy wszystkich chorych borykających się z łuszczycą, a może być rozważane tylko w nielicznych przypadkach, osób nie reagujących na inne postępowanie. Spore nadzieje wiąże się ze stosowanie witaminy D lub jej analogów, ze względu na jej działanie antyproliferacyjne. Witamina D jest szeroko wykorzystywana w leczeniu łuszczycy. Niekorzystny wpływ na rozwój i przebieg choroby jest spożywanie alkoholu i palenie tytoniu, gdyż ma to niekorzystny wpływ na stan równowagi oksydo-redukcyjnej.
Osoby chore na łuszczyce powinny unikać spożywania warzyw z rodziny psiankowatych, do których to należą:
- pomidory
- ziemniaki
- wszystkie rodzaje papryki
- bakłażany
- kolorowy pieprz
- tytoń.
Podsumowując te rozważania zaleca się spożywanie produktów bogatych w kawasy omega 3 oraz zastosowanie witaminy D. Dieta bogata w warzywa i owoce, gdyż jest dobrym źródłem antyoksydantów. Natomiast ewentualny, korzystny wpływ diety bezglutenowej wymaga dokładniejszego przeanalizowania i potwierdzenia.
Stosowanie odpowiedniej diety oraz niedopuszczanie do przesuszania skóry, skraca czas leczenia i wydłuża czas remisji.
Bibliografia:
1. M. Jarosz, Praktyczny podręcznik dietetyki, Wyd. IŻiŻ, Warszawa 2010
2. M. Kurzyp, Odżywianie w łuszczycy Tom I, Wyd. Kastor, Warszawa 2015.